به همت جهاد دانشگاهی واحد شهید بهشتی و گروه تاریخ  دانشگاه شهید بهشتی نشست بررسی فرقه ملامتیه در تاریخ 18 اسفند 97 در دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد.

آقای دکتر حاج تقی استاد دانشگاه شهید بهشتی در این جلسه از سلسله نشست های بررسی ادیان و فرق اسلامی به بررسی عقاید فرقه ملامتیه پرداختند.

ایشان با بررسی تاریخ تصوف در قرون اول اسلامی بیان داشتند نخستین پیشوای ملامتیان ابوصالح حمدون بن احمد بن عمّاره قصار نیشابوری بودند که در 271 هجری قمری درگذشته و در حیره نیشابور مدفون شده است. نوشته اند که وی طریقه خود را نخست در نیشابور منتشر کرد چون از آنجا به عراق رفت، ابومحمد سهل بن عبدالله شوشتری (تستری) ( درگذشته در محرم 283ق در 80 سالگی) و ابوالقاسم جنید بغدادی قواریری زجاج خراز که اصلاً از مردم نهاوند بوده و در 297 یا 298 هجری قمری درگذشته است هر دو عقاید وی را پسندیده اند. از اینجا پیداست که این افکار نه تنها در میان مردم ایران پذیرفتنی بوده بلکه ایرانیانی هم که در خارج از ایران می زیسته اند مانند سهل بن عبدالله و جنید با آنها همداستان می شده اند.

ایشان همچنین بیان داشتندکه ملامتیه بعدها تبدیل به فرقه ای از صوفیه شد که برای کسب حقیقت دین از طریق اخلاص و دوری از ریا آشکارا مرتکب گناه شده و در آن مبالغه تام و تمام می کنند. و اگر خمر نباشد آب انار و مانند آن را در شیشه کرده و در برابر مردم می خورند تا مردم را به مذهب خود وادار کنند. این فرقه معتقد بودند که صاحبان گناه بر اصحاب عبادت مزیت دارند چرا که مردم ایشان را ملامت می کنند و این دریچه ای است بلند که دست عابدان به آن نرسد.

عضو هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه شهید بهشتی  در سرانجام این نشست بیان داشتند که در تاریخ تصوف بسیاری از چهره های عرفانی به دفاع از فرقه ملامتیه می پرداختند از جمله برخی از متعصبان مانند جامی در مقام توجیه و اصلاح افعال ایشان درآمدند.