به گزارش ایسنا دکتر سهم‌الدین خزایی در مراسم بزرگداشت روز جهانی زبان مادری که به همت مرکز تخصصی فرهنگ و ادبیات زاگرس جهاد دانشگاهی لرستان برگزار شد، اظهار کرد: قدمت لرستان را ۶۰ هزار سال در نظر گرفته‌اند که به دوره پارینه سنگی برمی‌گردد و یکی از مناطق قدیمی ایران محسوب می‌شود.
وی ادامه داد: ایران جایگاه مناسبی برای اسکان اقوام مختلف بوده و افراد زیادی در آن حضور داشته‌اند.
خزایی قدیمی‌ترین نقاشی را مربوط به غار میرملاس عنوان کرد و گفت: خیلی از آثار تاریخی لرستان هنوز کشف نشده و در دل خاک هستند اما در لرستان از ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح اقوام مختلفی می‌زیسته‌اند و آثار بجا مانده نشان می‌دهد که از خیلی وقت‌ها پیش در لرستان اقوامی زندگی می‌کرده‌اند.
این دکترای ادبیات فارسی تصریح کرد: احتمال می‌رود زبان گذشته استان شبیه عیلامی بوده باشد و زبان‌هایی وجود داشته که حال شناختی از آنها داریم چراکه از بین رفته‌اند.
وی خاطرنشان کرد: در زاگرس اقوامی چون کرد، لر، لک و بختیاری وجود دارد که اصل زبان همه آنها به ایرانی باستان می‌رسد.
خزایی یادآور شد: تمامی زبان‌هایی که در ایران وجود دارند به جز ترکی به ایرانی باستان برمی‌گردند، بین لهجه‌های ایرانی تقریبا ۷۵ درصد به لحاظ ریشه‌ای شباهت وجود دارد.
این پژوهشگر زبان فارسی ادامه داد: هر کدام از اقوام تحت تاثیر محیط و همسایگان خود زبان‌شان تغییر کرده و مسیر خود را رفته‌اند.
وی گفت: گاهی یک واژه دنیایی را در خود دارد و می‌تواند به تنهایی کتابی باشد. امروز خیلی از این واژه‌ها در حال از بین رفتن هستند که باید برای حفظ آنها بکوشیم.
خزایی افزود: این کار نیازمند شناختن بهتر گذشته است چراکه همگی زیرمجموعه زبان ملی ما هستند و ریشه همه آنها یکی است.
عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور لرستان نیز گفت: زبان و ادبیات فارسی، ستون استوار هویت ایرانی است.
دکتر عزت‌الله سپهوند اظهار کرد: در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که بر سر دوراهی واگرایی و همگرایی قرار داریم.
وی شرط همگرایی را همشناسی دانست و افزود: همشناسی شناختن هویت خویش و دیگری است و امروز جنگ تمدن‌ها و گفتگوی تمدن‌ها را داریم.
سپهوند ادامه داد: در گفتگوی تمدن هر دو طرف مکالمه سعی دارند هویت فرهنگی دیگری را تغییر دهند و در این وضعیت فعلی، جهان در حال گذار یا گسست است.
این دکترای ادبیات فارسی، زبان و ادبیات فارسی را ستون استوار هویت ایرانی دانست و گفت: با یک ستون نمی‌توان این خیمه را نگه داشت و تیره‌های مختلف ایران تیرک‌های دیگری برای نگه‌داشتن این چادر است.
سپهوند گفت: فرهنگ ایرانی بدون تکیه کردن به خرده فرهنگ‌ها نمی‌تواند برپا بماند.
این پژوهشگر ادبیات فارسی با بیان اینکه فرهنگ ایرانی تنها فرهنگ پارسی نیست، گفت: دوده‌های فرهنگی نه تنها نقش تقابلی با زبان پارسی ندارند بلکه در تعامل با یکدیگر هستند.
وی با بیان اینکه زبان مادری اکثر ادبا و شعرای ایرانی پارسی نیست، افزود: زبان مادری حافظ، خاقانی، نظامی، سعدی، حافظ، قیصر امین‌پور و... پارسی نیست اما وقتی می‌خواهند هویت ملی خود را نشان بدهند سر به ستون اصلی خیمه که هویتمان را نشان می‌دهد می‌سایند.
این عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور لرستان خاطرنشان کرد: در ایران تنها یک قوم ایرانی بیشتر نداریم و مابقی تیره‌های ایرانی هستند. هر زمان تیره و تبارها به همدلی رسیدند نتیجه آن خلق حماسه و واگرایی باعث نابودی شده است.
سپهوند ادامه داد: ما ایرانی‌ها همیشه دارای واحدهای مختلفی بودیم ولی در عین حال ملت واحدی هستیم.
وی به برپایی همایش‌هایی چون کله‌باد جهاد دانشگاهی و همایش ادبیات بومی زاگرس در دانشگاه پیام نور استان اشاره کرد و گفت: هم اکنون نیز مجوز راه‌اندازی کارشناسی ادبیات عامه به دانشگاه پیام نور استان داده شده است و این حرکت‌ها نشان می‌دهد در حفاظت از زبان مادری از دیگران عقب نمانده‌ایم.